Acteur, mimer en theatermaker

Acteur, mimer en theatermaker

De begrippen performer en maker liggen voor mij dicht bij elkaar. Ik noem mezelf een spelende maker—een begrip vanuit de mime waar ik mij mee verbind. Creëren en spelen vormen de kern van wat ik doe: ik kom graag met inventieve ideeën en logica’s.

“Ik ben een beelddenker, ik wil het voor me zien.
Sterker nog, ik ben een fysiekdenker, ik wil het doen en ervaren.”

Voordat ik in 2017 aan de Mime-opleiding begon, lag mijn focus op het meer “traditionele acteren”: tekst- en muziektheater. Hoewel ik niet uit een artistiek nest kom, werd ik al op jonge leeftijd gevormd door opera, voorstellingen en uiteenlopende theaterlessen.
Tijdens de Mime-opleiding verschoof mijn aandacht. Ik verdiepte me in mijn lichaam, onderzocht wat het kan, waar het zich verzet, hoe het communiceert zonder woorden. Gaandeweg ontwikkelde ik mijn visie op theatermaken, met lessen in houding, Mime Corporel (mime techniek), acrobatiek, Kung Fu, Chi Kung, yoga, partnering, Laban en andere  dansvormen. Deze fysieke training ging altijd hand in hand met lessen in spel, tekst, mime en theorie, en vormt de basis van mijn praktijk.
Heden ten dage speel en maak ik vaak op het raakvlak van tekst- en fysiektheater. Ik voel me aangetrokken tot projecten met een brutaal en eigenwijs karakter—werk dat nieuw terrein verkent, liever vragen stelt dan antwoorden geeft. Ik zoek naar vormen die mijn eigen grenzen oprekken, én die van het publiek. Werk dat uitnodigt tot betrokkenheid, reflectie en transformatie.
Samen met schrijver en dramaturg Tine Tabak vorm ik Bunqer. Als makersduo zoeken we naar een manier om mime en taal samen te brengen, laten het poëtische, hoofdelijke karakter van taal clashen met het intuïtieve, lichamelijke karakter van beweging. We geloven dat deze ogenschijnlijk ver uit elkaar liggende elementen, eenmaal samen op de vloer, een spannende dialoog kunnen vormen die op een veelvoudige manier communiceert met ons publiek. In Bunqer streven we naar werk dat fysiek resoneert en tevens schudt aan onze overhaaste overtuigingen of meningen.


 

Ik heb mensen horen zeggen dat…

…ik een nauwkeurige speler ben met een grote gevoeligheid voor ruimte en timing.
…een fantasierijke impulsieve beweger ben met een groots lijf.
…ondeugend, assertief, absurd en gegrond kwaliteiten zijn die mij kenmerken.

…ik in het werkproces iemand ben met verrassend aanbod, iemand die graag meedenkt en speelt en maakt vol overgave.
…ik een speler ben met veel expressie en een rijke binnenwereld.

Wat is mime?

Laten we gelijk korte metten maken met het misverstand tussen mime en pantomime. Twee begrippen die absoluut niet hetzelfde betekenen. Waar pantomime vaak een uitbeeldend (bijna illustrerend) en clownesk karakter met zich mee draagt hoeft mime dit niet te hebben.
De Nederlandse mime zoals we die nu kennen is lang geleden ontkiemd bij Étienne Decroux wie de bewegingsleer Mime Corporel heeft ontwikkeld. Een techniek die nu nog op de Mime-opleiding word gegeven. Zijn Nederlandse studenten namen zijn techniek in 1960 mee naar Amsterdam om het daar door te ontwikkelen. Zo ontstond een mime-stroming in Nederland, die radicaal brak met het idioom van pantomime. Nederlandse mimespelers en makers gingen op vernieuwende manieren op zoek naar interdisciplinariteit. Met het lichaam en de beweging als uitgangspunt zochten ze naar kruisbestuivingen met muziek, beeldende kunst, poëzie en architectuur.
Uiteindelijk heeft Frits Vogels in 1962 de eerste versie van de Mime-opleiding opgericht. Sindsdien heeft de Nederlandse Mime belangrijke bijdragen geleverd aan vernieuwingen binnen het theaterlandschap. Nederlandse mime is theater waarin de waarneming van het publiek uitgedaagd wordt en de zintuigelijke, fysieke ervaring centraal staat: lichaam en beweging in relatie tot scenografie, tijd en ruimte. Mimers (spelers en makers) zijn uitvinders die geneigd zijn te beginnen vanuit een nulpunt, een lege ruimte waarin nog niets vastligt en waarin nog geen wetten zijn.
Om nog iets specifieker in te gaan op de vraag “Wat is mime?” wil ik graag verwijzen naar een quote van Dr Marijn de Langen, theorie docent op de Mime-opleiding en theaterwetenschapper;
“De vraag” Wat is mime? ” Is vergelijkbaar met de vraag “Welke kleur heeft een kameleon?” Een duidelijk antwoord is niet mogelijk. Mime is soms rood, soms geel, soms traditioneel, soms vernieuwend, soms woordeloos, soms taalkundig, soms publieksvriendelijk, soms elitair, soms humoristisch, soms droevig, soms oneindig fascinerend en soms is er niets aan de hand. Geen van deze eigenschappen is inherent aan de mime. Zijn veelzijdigheid is zijn kracht. ”
Graag verwijs ik naar haar boek Nederlandse mime en haar proefschrift Mime denken.