Acteur, mimer en theatermaker

Acteur, mimer en theatermaker

De begrippen performer en maker liggen voor mij dicht bij elkaar. Ik noem mezelf een spelende maker (een begrip vanuit de mime waar ik mij mee verbind). Ik hou van creëren en spelen in de letterlijke zin van het woord, kom graag met inventieve ideeën en logica’s.
“Ik ben een beelddenker, ik wil het voor me zien.
Sterker nog, ik ben een fysiekdenker, ik wil het doen en ervaren.”
Ik ben breed getraind. Voordat ik aan de Mime-opleiding begon in 2017 had ik veel focus op het “traditionele acteren”, tekst- en muziektheater. Met uiteenlopende lessen, opera’s, en producties kwam ik al op jonge leeftijd in contact met theater.
Tijdens de Mime-opleiding groeide mijn interesse en expertise in het fysieke aspect van acteren, verdiepend in mijn lichaam met zijn mogelijkheden en grenzen. Ik heb mijn visie wat betreft theater(maken) onderzocht en ontwikkelt, veel diverse lessen gevolgd zoals; houding, Mime Corporel (mime techniek), acrobatiek, Kung Fu, Chi Kung, yoga, partnering, Laban en allerlei dans soorten. Met daarbij een constante van veelzijdige spel, tekst, mime en theorie vakken.
Heden ten dagen speel en maak ik vaak op het raakvlak van tekst- en fysiektheater. De projecten die mij aantrekken hebben een brutaal en eigenwijs karakter, ik ga graag op zoek naar vreemdsoortig en (voor mij) onbekend terrein.
CV downloaden
Recente projecten

Ik heb mensen horen zeggen dat…

…ik een nauwkeurige speler ben met een grote gevoeligheid voor ruimte en timing.
…een fantasierijke impulsieve beweger ben met een groots lijf.
…ondeugend, assertief, absurd en gegrond kwaliteiten zijn die mij kenmerken.

…ik in het werkproces iemand ben met verrassend aanbod, iemand die graag meedenkt en speelt en maakt vol overgave.
…ik een speler ben met veel expressie en een rijke binnenwereld.

Wat is mime?

Laten we gelijk korte metten maken met het misverstand tussen mime en pantomime. Twee begrippen die absoluut niet hetzelfde betekenen. Waar pantomime vaak een uitbeeldend (bijna illustrerend) en clownesk karakter met zich mee draagt hoeft mime dit niet te hebben.
De Nederlandse mime zoals we die nu kennen is lang geleden ontkiemd bij Étienne Decroux wie de bewegingsleer Mime Corporel heeft ontwikkeld. Een techniek die nu nog op de Mime-opleiding word gegeven. Zijn Nederlandse studenten namen zijn techniek in 1960 mee naar Amsterdam om het daar door te ontwikkelen. Zo ontstond een mime-stroming in Nederland, die radicaal brak met het idioom van pantomime. Nederlandse mimespelers en makers gingen op vernieuwende manieren op zoek naar interdisciplinariteit. Met het lichaam en de beweging als uitgangspunt zochten ze naar kruisbestuivingen met muziek, beeldende kunst, poëzie en architectuur.
Uiteindelijk heeft Frits Vogels in 1962 de eerste versie van de Mime-opleiding opgericht. Sindsdien heeft de Nederlandse Mime belangrijke bijdragen geleverd aan vernieuwingen binnen het theaterlandschap.
Om nog iets specifieker in te gaan op de vraag “wat is mime?” wil ik graag verwijzen naar een quote van Marijn de Langen, theorie docent op de Mime-opleiding en theaterwetenschapper;
“De vraag” Wat is mime? ” Is vergelijkbaar met de vraag “Welke kleur heeft een kameleon?” Een duidelijk antwoord is niet mogelijk. Mime is soms rood, soms geel, soms traditioneel, soms vernieuwend, soms woordeloos, soms taalkundig, soms publieksvriendelijk, soms elitair, soms humoristisch, soms droevig, soms oneindig fascinerend en soms is er niets aan de hand. Geen van deze eigenschappen is inherent aan de mime. Zijn veelzijdigheid is zijn kracht. ”
Graag verwijs ik naar haar proefschrift “Mime denken”.